Se estiveses, ben verías,
neste Francisco Aguiar,
cen rapaces afanados
toliños por preguntar
quen é ese Castañeiro
das palabras gorentosas,
das castañas en abril
e as historias
máis fermosas;
de onde saíu ese Buto,
o zapateiro rosmón,
que inda tendo moi mal xenio
tenche moi bo corazón;
de onde ese neniño cego
tan afouto, tan valente,
que coa súa intelixencia
axudou a tanta xente;
e esas irmás Carabullo
malas e ruíns a rabiar
que dan gana de collelas
e poñelas a sachar;
e Matilde e Celidonio
e outros tantos personaxes
que nos contan unha historia
de ilusión e de coraxe,
dunha lúa que non cae,
dunha torta que namora ...
E despediron o autor
de mala gana xaora.
Ningún comentario:
Publicar un comentario